Romeo:

Koningen leven, alleen aan de top

Ze voelen zich eenzaam, ze voelen zich rot

Ze weten niet eens wat beneden gebeurt

Ze vragen niet wat hun geweten verscheurt

Benvolio:

Een wet voor het volk, telt voor koningen niet

Voor hen is de macht, maar ook bitter verdriet

In hun paleis is het akelig stil, hier is het feest

Oh mensen, wat een verschil

Romeo, Benvolio en Mercutio:

Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beest

Hier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kans

Tijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zand

Wat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?

Mercutio:

Koningen gaan nooit hun eigen weg, ze voelen zich angstig

Om wat wordt gezegd, Hoog in hun torens van zuiver ivoor

dringt enkel nog lucht, maar geen liefde meer door

Romeo en Benvolio:

Koningen vechten, maar nooit zij aan zij

Benvolio: Maar nooit zij aan zij

Ze houden te veel van alleenheerschappij

Benvolio: Van alleenheerschappij

Maar wij hier beneden, het volk van de straat

Worden nooit goed begrepen, onmondig gemaakt

Romeo, Benvolio en Mercutio:

Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beest

Hier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kans

Tijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zand

Wat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?

Romeo, Benvolio en Mercutio:

Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beest

Hier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kans

Tijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zand

Wat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?